31/10/2011

Ελληνική Ταχρίρ: Και μετά τι;

Απόσπασμα από δημοσίευμα του Μίμη Ανδρουλάκη. Τίποτα άλλο.

“Τρόμαξα με την ευκολία” μου λέει το κορίτσι. Είναι ακροάτρια και αναγνώστριά μου, φίλη μου παρά τη διαφορά ηλικίας. “Κάποιοι νεοφασίστες έβριζαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μεις δίχως να το πολυκαταλάβουμε σταματήσαμε τη στρατιωτική παρέλαση. Μα είναι τόσο απλό;” διερωτάται τηλεφωνικά η Μαρία από τους “αγανακτισμένους” της Θεσσαλονίκης. “Και μετά τι κάνουμε;”, γελούσε αμήχανα το κορίτσι που πολιτικοποιήθηκε φέτος την άνοιξη. “Είναι τόσο απλό;”.

“Ναι, Μαρία” της απάντησα. Είναι εύκολο σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς να καταλάβεις ακόμα και τη Βουλή ή το Μαξίμου μ’ ένα ντου αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι εκεί βρίσκεται η “εξουσία”, στα κτίρια. Η πραγματική πολιτική όμως αρχίζει όταν ρωτάς “τότε τι κάνουμε;”, τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε, πώς πληρώνουμε τους μισθούς των ανθρώπων, πώς δε θα γίνουν όλα χειρότερα. Ρώτα έναν Αιγύπτιο που έζησε το πανηγύρι, την ευφορία ολίγων ημερών στην πλατεία Ταχρίρ.

“Μετά τι;” είναι πάντα το θεμελιώδες ζήτημα. Κι εκεί τουλάχιστον υπήρχε μια χειροπιαστή ανάγκη, η δημοκρατία. Τώρα όμως οι αγανακτισμένοι νέοι πετάχτηκαν από το τρένο και εμφανίζεται ο τρόμος που λέγεται Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η βία των πουριτανικών και των ολοκληρωτικών ομάδων, το χάος, η έλλειψη τροφίμων, το κάψιμο των Χριστιανών κoπτών, ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και είναι αδύνατο ακόμα και το όνομά τους να συγκρατήσεις. Το αυτοκαταστροφικό τσίρκο, το αυτοκτονικό σενάριο δεν είναι δύσκολο να το φανταστείς ακόμα και στη δημοκρατική Αθήνα. “Τίποτα πιο εύκολο κορίτσι μου από ένα χορό του Ζαλόγγου!”.

Η Μαρία από τους “αγανακτισμένους” της Θεσσαλονίκης μέσα από το αυθόρμητο ντου στην παρέλαση αναγνώρισε ότι η πολιτική είναι κάτι παραπάνω από μια αυθόρμητη ηθική και συναισθηματική έκρηξη, την οποία βέβαια δεν υποτιμώ καθόλου. Πολιτική με Π κεφαλαίο είναι η επιστήμη και η τέχνη των εναλλακτικών λύσεων σε συγκεκριμένο χρόνο, σε συγκεκριμένες συνθήκες, στα συγκεκριμένα, ασφαλώς κινητά, όρια των διαθέσιμων επιλογών, στη συγκεκριμένη Ευρωζώνη όχι σ’ ένα φανταστικό κόσμο. Αυτό το Π είναι σήμερα το ζητούμενο.

30/10/2011

Γράμμα στον Πρόεδρο

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας.


Πραγματικά ντρέπομαι, λυπάμαι και φοβάμαι για τα όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια της παρέλασης.

Και γω στη θέση σας το ίδιο θα έκανα. Θα τα παράταγα και θα φευγα αν εκατό κρετίνοι με γιουχάϊζαν προδότη  και άλλοι χίλιοι κρετίνοι δεν μπορούσαν να με προστατεύσουν.

Είναι ντροπή για τη χώρα τέτοια καταπάτηση και ρεζίλεμα των θεσμών της Δημοκρατίας από φασιστικές συμεριφορές χωρίς κανένα στόχο αλλά στο τυχοδιωκτικό πνεύμα του «γκρεμίζω αυτό και βλέπουμε μετά » και του «μια χούντα θα μας σώσει» που ακούγεται όλο και πιο πολύ τώρα τελευταία.

Και για τις δυο κατηγορίες πνευμάτων η θέση σας και το πρόσωπό σας είναι στόχος και κόκκινο πανί.

Και ενώ από τη μια σκέφτομαι ότι οι κρετίνοι πέρασαν την κόκκινη γραμμή και μου ανάβουν τα δημοκρατικά και συσπειρωτικά μου ανακλαστικά, από την άλλη σκέφτομαι και λέω.

Τι έκανε και τι θέση πήρε ο Παπούλιας όχι για το Μνημόνιο και την Τρόικα που είναι η γραμμή της κυβέρνησης και που τέλος πάντων δεν υπάρχει καθαρός αντίλογος. Ουτέ γιατί ο Σαμαράς μπεμπεκίζει  και δεν συναινεί. Αυτά είναι θέμα των ψηφοφόρων του.

Για την συγκάλυψη των σκανδάλων και το μαύρο χρήμα όμως? Γιατί δεν έβαλε τις φωνές που ούτε ένας πολιτικός δεν πήγε ακόμα φυλακή και που ούτε ένας δεν είδε  την περιουσία του να κατάσχεται? Ρώτησε γιατί δεν έχουν πιάσει τους φοροφυγάδες με τα «μαύρα» στην Ελβετία? Δεν είναι και τα δυο ερωτήματα παλλαϊκού, διακομματικού, πανεθνικού και συνταγματικού βεληνεκούς που να στοιχειοθετούν το ενδιαφέρον και αν όχι την δράση αλλά τουλάχιστον την ρήση του Προέδρου? Εγώ στη θέση σας θα είχα συγκαλέσει άπειρα συμβούλια ηγετών και για τα δυο θέματα που αν δεν τελεσφορούσαν θα τα παράταγα και θα πήγαινα σπίτι μου όπως ακριβώς κάνατε και στην παρέλαση. Θα έδινα έτσι και το παράδειγμα σε όσους μέσα στη Βουλή μας λένε ότι διαφωνούν μεν αλλά την καρέκλα, καρέκλα.

Γιατί θα με έπιανε πολύ περισσότερο το εγωϊστικό μου να με θεωρούν ...κώτσο ή «δικό τους» τα χιλιάδες λαμόγια της πολιτικής και του δημόσιου χρήματος από το ότι να με φωνάζουν εκατό κρετίνοι προδότη.

Στα δεκαπέντε σας πολεμήσατε τον φασισμό των ναζί. Στα εβδομήντα πέντε σας να πολεμήσετε των φασισμό των λαμογιών και των κρετίνων που και οι δυο ρήμαξαν και πάνε να ρημάξουν κι άλλο τη χώρα και τις ζωές μας.

Σας ευχαριστώ

Η Άλλη Όψη

25/10/2011

Γιατί δεν γράφω

Δεν γράφω πια. Δεν έχω όρεξη να γράψω.


Τα έγραφα πριν από μήνες, πριν χρόνια . Όταν έβλεπα (και το βλέπαμε πολλοί εκτός Ελλάδος) το κακό να έρχεται . Και μας περιγελούσαν και μας έλεγαν γραφικούς και κακομοίρηδες. Και ότι θα την κοροϊδέψουμε και πάλι την κατάσταση ως καταφερτζήδες .

Τώρα όλοι γράφουν. Ο καθείς με το μακρύ και το κοντό του κατόπιν εορτής όταν πια το κακό ήρθε.

Παρόλες, παρόλες, παρόλες. Μπουχτήσαμε από σενάρια, διασώσεις, δάνεια, κουρέματα, προδοσίες, επαναστάσεις και όλα όσα τραβά η καρδούλα του καθενός. Όλα τα έχει ο μπαξές.

Ότι γουστάρεις να ακούσεις το ακούς. Τα υπόλοιπα, ως γνήσιος συντηρητικός βαλκάνιος τα θεωρείς ανύπαρκτα.

Που είναι όμως η αλήθεια? Γιατί δεν λένε στον κόσμο την αλήθεια? Τι θα σημάνουν όλα αυτά που γίνονται και τι θα γινόταν αν .....δεν γίνονταν.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε η Αριστερά αλλά ούτε και οι ανένταχτοι. Όλοι με κρυφή ατζέντα κατεβαίνουν για να πάρουν την εξουσία ή να μπούνε στο παιχνίδι της . Μια εξουσία που δεν θα έχει δύναμη και ένα παιχνίδι που δεν θα έχει σκοπό . Μια ζωή σκόρπια που θα περνά και δεν θα αφήνει πίσω της παρά μια τρύπα. Μια αντιζωή. Χάσιμο χρόνου και χώρου για τους πιο πολλούς.

Στα παλιά τους τα παπούτσια πόσοι θα δυστυχήσουν και πόσοι θα πεινάσουν ή και θα πεθάνουν.

Να παραμείνουμε στη κυβέρνηση οι μεν , να την ρίξουμε οι δε. Να επιβιώσει το σύστημα οι μεν, να το ρίξουμε οι δε. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τους βαρεθήκαμε.

Δώστε στον λαό, σε όλον το λαό όχι στο Σύνταγμα μόνο, την ευκαιρία πρώτα να μάθει και μετά να μιλήσει. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του μορφωμένο και προοδευτικό ας κάνει τουλάχιστον αυτό το ελάχιστο. Να αφήσεις τον τυφλό φανατισμό και να ψάξεις την αλήθεια. Όχι μόνο του τώρα αλλά τη διαχρονική. Και αυτή που θα αφήσεις στους επόμενους.

Και αφού τη μάθει ας την πει με το χέρι στη καρδιά σε αυτούς που δεν είχαν την τύχη να μορφωθούν ούτε το χάρισμα να βλέπουν παραπέρα.

Θέλουμε το φως . Για να φύγει η νύχτα του μεσαίωνα που διανύουμε.

21/10/2011

Για μια ενιαία αριστερά ή αλλιώς φασκελοκουκούλωτα

Το αν οι κουκουλοφόροι είναι φασίστες, αντιεξουσιαστές, μπαχαλάκηδες, χούλιγκαν , κλπ ή όλα από αυτά μαζί δεν αφορά κανέναν. Το γιατί σε κάθε διαδήλωση κάνουνε σόου βίας πάλι δεν αφορά κανέναν εκτός ίσως από τον ψυχολόγο τους.
Αυτό που μας νοιάζει πολιτικά είναι το ποιος επωφελείται από το μπάχαλο και τη βία.
Πριν πάω εκεί μια παρατήρηση. Η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες ξέρουν πολύ καλά και ποιοι είναι κάτω από τις κουκούλες, τους τρόπους οργάνωσης και δράσης, τους τρόπους και τους τόπους στρατολόγησης αλλά και τους στρατολογητές στις περισσότερες περιπτώσεις. Στο γκουγκλ να ψάξεις θα τα βρεις αν έχεις κουκούτσι μυαλό και τεχνολογία. Όμως γιατί δεν τους πιάνει?

Οι θεωρητικές απαντήσεις είναι οι εξής. Ή είναι ανίκανη (πράγμα διόλου απίθανο) ή είναι και δικοί της άνθρωποι μέσα ή έχει οδηγίες να μην τους πιάσει ή παρεμβαίνουν οι εταιρείες προμηθειών χημικών ή κάποιος τα πιάνει από τις προμήθειες των χημικών που ρίχνονται κάθε φορά.

Τσάμπα τσακώνονται η Αλέκα και ο Αλέξης.

Ποιος ωφελείται από τη βία? Σίγουρα η εκάστοτε κυβέρνηση ( ο κόσμος πάντα συσπειρώνεται γύρω της όταν φοβάται), ο Καρατζαφέρης και οι ασφαλιστικές εταιρείες που τρίβουν τα χέρια τους αφού όλοι οι μαγαζάτορες στην επαναστατική περιοχή του Συντάγματος κάνουν ασφάλειες για βανδαλισμούς. Ίσως και ο αρχιμπάτσος με τις προμήθειες , που λέγαμε πιο πάνω.

Καλά πλλλάκα με κάνεις? Θα λεγε ένας Θεσσαλλλονικιός . Εμ, τι θες να κάνω? Εδώ η χώρα χάνεται και η συζήτηση είναι για την κουκούλα. Τριτοκοσμισμός σε ανάπτυξη.


ΥΓ. 1) Στην εικόνα πιο κάτω το εξώφυλλο του σημερινού Εκόνομιστ (για όσους βλέπουν ανάμεσα από τις γραμμές). Ο τίτλος "οργή ενάντια στη μηχανή"
2) Ο τρόπος που δολοφονήθηκε ο Καντάφι και σκυλεύτηκε το πτώμα του, όσο μισητός και αν ήταν δεν προοιωνίζουν τίποτα καλό για τη Λιβύη.

18/10/2011

Η κλωτσιά στην Ευρώπη

Το ότι ένας αστυνομικός κλωτσά διαδηλωτή δεν είναι είδηση. Το ότι μια διαδηλώτρια τρώει κλωτσιά από αστυνομικό, ούτε αυτό( σιγά, στην Αθήνα είναι στην ημερήσια διάταξη). Το ότι μια Ελληνίδα τρώει κλωτσιά από Βέλγο αστυνομικό κάτι λέει. Όμως εγώ γράφω το άρθρο για τη δήλωση του Τρεμόπουλου που έφερε το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Ο συμβολισμός του περιστατικού θα έπρεπε να μας συγκλονίζει», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος.«Ένας οπλισμένος άνδρας με εξουσία κλωτσά στο πρόσωπο, για χάρη οικονομικών συμφερόντων που δεν είναι καν δικά του, μια άοπλη γυναίκα πολίτη την ώρα που αυτή εκφράζει ειρηνικά την άποψή της. Το ότι το θύμα της επίθεσης είναι Ελληνίδα, σε μια εποχή που η χώρα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, κάνει το συμβολισμό ακόμη πιο ισχυρό. Τα όσα δείχνει το βίντεο, αλλά και τα όσα συμβαίνουν σήμερα συνολικότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αποτελούν κλωτσιά στο πρόσωπο και τις αξίες της Ευρώπης: στα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία. Από υπηρέτες της πραγματικής οικονομίας, το τραπεζικό σύστημα και οι χρηματαγορές έχουν αφεθεί να γίνουν απαγωγείς της. Αξίζει να δώσουμε όλες τις μάχες για να υπερασπίσουμε την Ευρώπη που ενέπνεε μέχρι σήμερα τους λαούς της και τους πολίτες της».

16/10/2011

Να πέσουν οι μάσκες

Η αρχηγική κίνηση Διαμαντοπουλου, Λομβέρδου, Ραγκούση , η επίσκεψη Παπανδρέου στον Παπούλια, οι ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και το γενικό μπάχαλο που επικρατεί μου μυρίζουν εκλογές οσονούπω (θέμα βδομάδων).

Το πρωτοσέλιδο και αποκαλυπτικότατο για το παρασκήνιο άρθρο του Βήματος σήμερα για τις πόρνες ναι μεν μας ξαναλέει αυτό που ξέραμε για τις ελληνικές τσαπατσουλιές και μαγκοζεμπεκιές αλλά μέσα από τις γραμμές του θάβει το διδυμο Παπανδρεου-Βενιζέλος (και από κοντά Πάγκαλος,Παπακωνσταντίνου). Λίγο πιο κάτω , σε άλλο άρθρο μιλάει για το ποιοι είναι αυτοί που ψάχνουν νέες ηγεσίες. Το Βήμα μας προετοιμάζει για συγκυβέρνηση με ηγετική ομάδα το τριο που προανάφερα. Είναι η απάντηση στην Καθημερινή που θέλει Σημίτη. Να μου το θυμάστε.Μόνο, που είναι ο ξενοδόχος σε όλκα αυτά?

Εκλογές λοιπόν. Είναι η μόνη λύση να μιλήσουν όσοι τώρα λουφάζουν ή φοβούνται. Να πάρει ο καθένας τις ευθύνες του μακριά από λαϊκισμούς , αθωοπαρθενισμούς , τυχοδιωκτισμούς και επαναστατικές γυμναστικές. Θα πέσουν μονομιάς οι μάσκες. Να δουμε και ποιοι και πόσοι πραγματικά τις θέλουν.

Να ακούσουμε τις προτάσεις τους με ηρεμία. Αφού θα έχει φύγει η επάρατος κυβέρνηση που ήταν ο μέγας και στρατηγικός τους στόχος ας μας πουν κάτι για την επόμενη μέρα. Στο ευρώ ή έξω από αυτό? Μέσα ή εξω από την Ευρώπη? Μνημόνιο και τρόικα ή ανεξαρτησία? Μισθός 1000, 700, 500 η 200 ευρώ? Πως θα φέρουν επενδύσεις? Πως θα μειωθεί η ανεργία. Περισότερο η λιγότερο αστυνομικό κρατος? Μέσα ή έξω οι μετανάστες?

Προτάσεις όχι γκρίνια, πολιτική γυμναστική και αφορισμούς για μακελειό. Προτάσεις αξιόπιστες που θα παραθέτουν όχι μόνο τις επιπτώσεις τους αλλά και τους τρόπους υλοποίησης τους. Όχι του τύπου «θα κάνω τσαμπουκάδες στους Μερκοζί» ή «θα πάω στο Κατάρ» ή «ο σοσιαλισμός θα τα λύσει όλα» ή «θα βρω πετρέλαιο στο Αιγαίο» ή «το δαιμόνιο του έλληνος» ή «το ‘πε ο πάτερ Παϊσιος» ή « Αλέξη , πιάσε κανα ούζο και βλέπουμε».

Την αλήθεια θέλουμε και μόνο. Στην εποχή που διαλύεται η χώρα το να είσαι γραφικός ή λουφαδόρος δεν θα μπορείς να το επικαλεστείς ως ελαφρυντικό στοιχείο στην ώρα της κρίσης της ιστορίας.

ΥΓ 1: Οι παγκόσμιες διαδηλώσεις του Σαββάτου είναι και αυτές σημάδι των τριγμών της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής δικτατορίας αλλά και της δύναμης του facebook.

ΥΓ2: Κόφτε να μου στέλνετε τις τριτοκοσμικές μαλακίες κάποιου Λιακόπουλου

12/10/2011

Δόξα τα λεφτά έχουμε Ευρώπη

Η Κίνα απειλεί με εμπορικό θερμό επεισόδιο τις ΗΠΑ αν αυτές αυξήσουν τους δασμούς εισαγωγής των κινέζικων προϊόντων ενώ οι ΗΠΑ ζητούν από την Κίνα να ανεβάσει το υποτιμημένο γουάν.
Η ελληνική οικονομία, που είναι το 2% της ευρωπαϊκής και το 0,00… της παγκόσμιας , απειλεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η κατάρρευση μιας τράπεζας παρασύρει δεκάδες άλλες τράπεζες αλλά και κράτη μαζί της.

Η πλήρης αλληλεξάρτηση σε μια παγκοσμιοποιημένη αλλά ασταθέστατη οικονομία. Το "πεταγμα της πεταλούδας" που λέμε στη φυσική για να περιγράψουμε τις συσχετίσεις, στα μη γραμμικά συστήματα όπως είναι, ας πουμε τα ατμοσφαιρικά. Το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο θα μπορούσε να προκαλέσει τυφώνα στην Ελλάδα. Κάποια μη γραμμικά συστήματα λέγονται και χαοτικά όχι διότι δεν έχουν εσωτερικούς νόμους αλλά γιατί είναι τόσο πολλοί και πολύπλοκοι που δεν μπορούμε ( ακόμα) να τους καταλάβουμε.

Σε αυτή , λοιπόν, την χαοτική, με την έννοια της μη κατανοητής, κατάστασης φαίνεται ότι έχουν καταρρεύσει τα πάντα εκτός από το κεφάλαιο που έχει πια εδραιώσει την παγκόσμια κυριαρχία του. Σε μια κατα κράτος υπερίσχυσή του απένατι στην εργασία ύστερα ειδικά από την κατάρρευση του σοβιετικού μπλογκ. Για πρώτη φορά στην ιστορία όλος ο κόσμος προσπαθεί να αναπτυχθεί με το ίδιο μοντέλο αυτό δηλαδή που κινείται με βάση το κέρδος και τη συσσώρευση κεφαλαίου.

Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα εκφυλίστηκε στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει καταναλωτικά αγαθά, οι κυβερνήσεις ανίσχυρες, οι πολιτικοί ανδρείκελα των μίντια. η αριστερά (εντός και εκτός κοινοβουλίων) χωρίς αξιόπιστη πρόταση, η θρησκεία στα αζήτητα και οι θεσμοί στην υπηρεσία των ισχυρότερων.

"Αν δεν υπήρχε το κεφάλαιο και τα συμφέροντα που έχει επενδύσει, να τρίζει τα δόντια στους νάνους Ευρωπαίους ηγέτες , η Ευρώπη θα είχε διαλυθεί" μου έλεγε φίλος μαχόμενος αριστεριστής που βλέπει την Ευρώπη ως μόνο μέσο απάντησης στην παγκοσμιοποιήση αν οι πολιτικοί συσχετισμοί αλλάξουν. Όχι την Ευρώπη της Μέρκελ και του Σαρκοζί φυσικά.

Διαβάζω στα νέα σήμερα

"Έκκληση προς τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να βρουν το συντομότερο δυνατό λύση για την κρίση χρέους απηύθυνε με επιστολή του ο Τζορτζ Σόρος, την οποία συνυπογράφουν περίπου εκατό σημαντικές προσωπικότητες από την Ευρώπη.

Η επιστολή δημοσιεύεται στη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, στην οποία ο Σόρος εκφράζει την ανησυχία του για το μέλλον του ευρώ και την τύχη του χρηματοπιστωτικού συστήματος."

ΥΓ ελληνικής πραγματικότητας: Μια κοινωνία που επί δεκαετίες δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια της δεν είναι ικανή να κάνει τίποτα. Ούτε να εφαρμόσει Μνημόνιο ούτε σοσιαλισμό (εκει να δεις πόσο μεγαλύτερη κοινωνική συνείδηση χρειάζεται) ούτε αυτό-οργάνωση, ούτε να μάθει τα παιδιά της γράμματα,ουτε συγκοινωνίες…….Τα σκουπίδια στους δρόμους δεν είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν. Είναι απλά αντανάκλαση του μυαλού σας.

03/10/2011

Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού

Πολύ πριν την πτώση του Τείχους, πολύ πριν το χλώμιασμα του υπαρκτού σοσιαλισμού, είχα διαβάσει το δοκίμιο του Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ Μηδέ ο Μαρξ, Μηδέ ο Χριστός.

Ο συγγραφέας μάς έλεγε ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η δεξαμενή όπου βρίσκονταν όλοι οι τύποι των συγκρούσεων ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κι ότι στο τέλος του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα μια επανάσταση θα ξεκινούσε από κει.

Γιατί μου ήρθε τώρα αυτό? Απλά παρακολουθώντας την δυναμική της κίνησης "κατάληψη της Γουόλ Στριτ" που εκτός από την Νέα Υόρκη αρχίζει και στο Λος Άντζελες. Κύριο αίτημα? Πολύ χειροπιαστό, κατανοητό και , γιατί όχι , εφαρμόσιμο. Βάλτε φρένο στις τράπεζες. Βάλτε κανόνες, φόρους, κόφτε τα οφσορ και τα μπόνους. Στην ανάγκη πληθωρίστε το χρήμα τους, ξεγράφτε τα χρέη μας ή ακόμα εθνικοποιήστε το σύστημα.

Το σύγχρονο προλεταριάτο δεν δουλεύει πια για να ταΐζει τους αστούς αλλά για να ταΐζει , άμεσα ή έμμεσα , το χρηματοπιστωτικό σύστημα που θέριεψε, αυτονομήθηκε και τείνει να καταπιεί τους δημιουργούς του.

Η μισή αμερικάνικη κοινωνία είναι τόσο απολιτική όσο και αγεωγράφητη. Υπάρχουν όμως πολύ δυναμικά και στην πράξη πολιτικά κομμάτια της που ξέρουν τι θέλουν. Χωρίς αμπελοφιλοσοφίες και ψυχοσυζητήσεις ξέρουν που να χώσουν το δάχτυλό τους η τον κόκκο της άμμου τους πολύ κοντά στο κέντρο των μεγάλων αποφάσεων.

Θα κρατήσει άραγε ή είναι μόδα? Αλλά ακόμα και μόδα να είναι το καινούριο θα ξεπηδήσει από τις ΗΠΑ, όπως και όλα τα καινούρια, δηλαδή. Να το θυμάστε.

Η αναγνώριση της πραγματικότητας.

¨Ενας ομοιοπαθητικός γιατρός , συγκεκριμένα ο πατέρας της ολιστικής βιολογίας , Κλοντ Σαμπά, λέει ότι η θεραπεία ενός ασθενούς επιτυγχάνεται μόνο μέσα στην πραγματικότητα, όσο σκληρή και αν είναι, και όχι στο ψέμα ή την φαντασίωση. Ο ασθενής πρέπει να ξέρει από τι πάσχει και που τον οδηγεί για να μπορέσει να αντιδράσει.

Ο Σημίτης έχει σοβαρότατες ευθύνες γι'αυτό που βιώνει η χώρα σήμερα. Όπως έχουν και όλοι οι άλλοι πολιτικοί είτε κυβέρνησαν (μεγαλύτερη ευθύνη) είτε δεν κυβέρνησαν αλλά λαΐκιζαν και σιγοντάριζαν.

Είναι όμως καθηγητής, πρώην πρωθυπουργός που ξέρει πολύ καλά το ευρωπαϊκό και οικονομικό γίγνεσθαι με επαφές στα ενδότερα των ξένων κυβερνήσεων και των ευρωπαϊκών οργάνων.

Με το άρθρο του στην Καθημερινή δεν είπε τίποτα το καινούριο παρά έβαλε κάποια πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Γιατί όπως λέει, οι κρίσεις δεν αντιμετωπίζονται ούτε με αβάσιμες ελπίδες ούτε με φαντασιώσεις. Η γνώση της πραγματικότητας είναι προϋπόθεση της αντιμετώπισής τους.

Τι είπε δηλαδή? Ότι μπορούν να μας διώξουν από το ευρώ αν θέλουν. Και μηχανισμός υπάρχει και το κόστος θα είναι χαμηλότερο από το να μας κρατήσουν. Απλή κυνική ευρωπαϊκή λογική κόστους οφέλους.

Ότι η πτώχευση και η διαγραφή μέρους του χρέους είναι δεδομένη αλλά καλύτερα να γίνει μέσα στο ευρώ παρά στη δραχμή.

Παραμένοντας αλαζονικός ως προς τη λαϊκή βούληση ξεχνάει να αναφέρει στα "ατυχήματα" που μπορούν να ανατρέψουν τα σενάρια , την αντίδραση στα μέτρα λιτότητας.

Το τι λέχθηκε στα μίντια και στα κοινωνικά δίκτυα αλλά και στα καφενεία δεν λέγεται. Προδότης, αρχιερέας της διαφθοράς, ψεύτης , ανίκανος, κοντός, ………Ας τα δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας

Δεν άκουσα όμως ούτε έναν , μα έναν λέω, πειστικό αντίλογο. Τσιτάτα και αναθέματα , ή θολούρες, ή wishful thinking στη σφαίρα του θέλω και όχι του κάνω. Είναι μια διέξοδος για να είσαι πάντα ευτυχής. Ρίξε τα βάρη σε κάποιον άλλο. Μόνο που δεν ενηλικιώνεσαι ποτέ, αν δε σε πειράζει.

Να περιμένω κάποιον πολιτικό του αντίπαλο να βγει με αντεπιχειρήματα και να του πει δεν τα λες σωστά ή θα χάσω το χρόνο μου?