27/10/2008

Φτιάξτε μας γεφύρια


Το συμβολικό «Από της ψυχής μου το ιερό ως της ζωής μου το μπουρδέλο χτίσε μια γέφυρα να πάω και να ρθώ» λέει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο «γιατί δεν έρχεσαι ποτέ». Γέφυρα ανάμεσα στα θέλω με τα έχω, τα όνειρα με τη πραγματικότητα,το απόλυτο με την σύμβαση,τον έρωτα με την συνήθεια. "Άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πως να σας το πω" το λέει ο Μάλαμας στην πριγκηπέσσα του. Νέοι άνθρωποι, δυνατή μουσική, ψαγμένος στίχος.
Λίγο παλιότερα ο Καλογιάννης το λέγε "γι’αλλού κινήσαμε γι'αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει». Μας πάει, λοιπόν, ή την πάμε? Μήπως και τα δυό? Σαν τους επιβάτες του πλοίου από τον Πειραιά στα Χανιά που πάνε μεν στο κατάστρωμα ή στην καντίνα αλλά το πλοίο τους πάει στα Χανιά. Και μετά πάλι πίσω στον Πειραιά. Και άντε πάλι πίσω "και η ζωή μας κύκλους κάνει". Αν από πάνω κουβαλάς και βαλίτσες σε αυτό το πηγαινελα, άστα να πάνε.
Μεταφυσικές κουβέντες, τέλος πάντων. Για γεφύρια ξεκίνησα να γράφω και σε καράβια με βαλίτσες κατέληξα. Είμαι αλλού αυτή τη περίοδο μου το λένε και οι φίλοι.
Αλλά κι αυτό το γεφύρι από της καρδιάς τα θέλω ως την πραγματικότητά μας, σαν το γεφύρι της Άρτας μου φαίνεται. Δημοτικό τραγούδι αυτό στη κατηγορία των παραλογών "Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες,κλπ,κλπ "
Εκεί που πάει να τελειώσει, εκεί γκρεμίζεται. Και άντε πάλι απ'την αρχή. Καθε νέα γνωριμία, όνειρα εν συντομία, μια ελπίδα καθεμία ένας άλλος πυρετός με τη Μαρινέλα αυτή τη φορά.

21/10/2008

Μπουγάτσες και κοτόπουλα με ουίσκι

Μου το έστειλε η φίλη μου η Έλλη και το δημοσιεύω για τους πολλούς καλούς μου φίλους από τη Θεσσαλλλονίκη και τα πέριξ που βρίσκονται στη γκρίζα χώρα της σοκολάτας (τι θα γίνει θα βάλουνε καμιά πτήση απευθείας να μη πηγαίνετε μέσω Καπερναούμ, να πάω και γω που χω χρόνια να φάω γνήσια μπουγάτσα και να πιω καφέ στο Ηλέκτρα ?).
Είναι ο γαστριμαργικός google της πόλης. Ένα κλικ και βλέπεις που θα φας και τι. Κλικ και να το το πατσατζίδικο. Πρωτότυπη και χρήσιμη δουλειά. Τόσο ζωντανή που νομίζω ότι μου 'ρχονται μυρωδιές απ τα Λαδάδικα.

Δεν έχεις και για την Αθήνα τίποτα παρόμοιο κορίτσι μου? Μονο τρια μαγαζια? Όχι βέβαια ότι είμαι και πολύ εκεί. (ασε την Άνδρο τη φτιάχνω εγώ σε χρόνο dt).
Μου στέλνει και μια συνταγή που δεν είναι μεν Σαλονικιώτικια αλλά παρουσιάζει ενδιαφέρον σε όλα τα μήκη και πλάτη. Τρώγεται κατά προτίμηση σε ζόρικες στιγμες και κάνει καλό στην κατάθλιψη, συμφωνα με έγκυρες πηγές ομοιοπαθητικής.
Ιδου
ΣΥΝΤΑΓΗ :Κοτόπουλο με Ουισκι

Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1200 γρ. και ένα μπουκάλι Ουίσκι
Προβλέψτε , αλάτι, πιπέρι ,ελαιόλαδο, και μπέικον σε λωρίδες

Για καλό και για κακό βεβαιωθείτε ότι έχετε και ένα βάζο μαγιονέζα

Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου

Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5 ) για 10 λεπτά
Σερβιριστείτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το

Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος

Βάλτε και πιείτε ακόμα ένα ποτήρι Ουίσκι
Επαναλάβατε αυτό το βήμα άλλες δυο φορές

Μετά από ένα τέπαρτο φουρνίστε το ανοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσειμο του ψοτόπουλου

Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία

Μετά απο ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τελος πάτνων ....
κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο
ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε
βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη

καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα'δυό φατήρια Κίσκη αμόκα

Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα .

3 λοτήρια αρφότερα ....

Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, ( επεσε το μακαλισμένο) , καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο

Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια που μυθικαν στα κλαπάκια της μουζινας

μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω
απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι

αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι

Την επομενη μέρα , παρτε ένα αλκα σελτζερ
Πηγαινετε να φάτε κρύο kοτόπουλο με μαγιονεζα
και καθαρίστε το μπο****λο που δημιουργήσατε στην κουζινα


την άλλη βδομάδα θα δοκιμάσουμε την Κρητική συνταγή :Κατσικάκι με τσικουδιά !!!

19/10/2008

Γιατί δεν αντιδράμε?

Πολλα «γιατί», «τι φταίει», «πως εξηγείται» ρωτάει ο Στάθης στον Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας (Σαββάτου 18/10) και αναρωτιέται γιατί δεν αντιδράμε σε όλα αυτά που γίνονται σήμερα. Αναφέρεται κυρίως στα δισεκατομμύρια που βρέθηκαν ξαφνικά, ω του θαύματος, για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα όταν τόσα χρόνια δεν είχαμε τα κατά πολύ λιγότερα που χρειάζονται για την εξάλειψη της φτώχειας στον κόσμο και γω θα πρόσθετα ούτε για την παιδεία, την υγεία την κοινωνική προστασία, το περιβάλλον και το ασφαλιστικό.
Αν σε αυτό το τεράστιο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο προσθέσεις και τα λοιπά τεκτενόμενα στον ελληνικό χώρο όπως το Βατοπέδι, η δικαιοσύνη και το γενικότερο μπάχαλο είναι θεμιτό να έχεις τόσα γιατί.
Γιατί δεν αντιδράμε? Γιατί τα ανεχόμαστε? Που είναι η (ευρύτερη) αριστερά? Που είναι η κοινωνία?
Νομίζω ότι ο Στάθης ανήκει στη μειοψηφία αυτών που βλέπουν, καταλαβαίνουν,νοιάζονται και αντιδρουν ακόμα.
Η πλειοψηφία είναι οι βολεμένοι που τη βγάζουν ή τη κουτσοβγάζουν γλύφοντας κανα κόκκαλο μεσα στο τζιπάκι τους. Οι άλλοι αποχαυνωμένοι στο ναρκωτικό του καναπέ τους. Κάποιοι άλλοι δεν εχουν χρόνο ούτε καν να σκεφτούν από το τρέξιμο να τα φέρουν βόλτα. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει.
Όλοι μας είμαστε αποξενωμένοι, κλεισμένοι εδώ και χρόνια στο καβούκι μας έχουμε μετατραπεί από πολίτες σε καταναλωτικές μονάδες που αφού καλύψαμε τις ανάγκες μας τρέχουμε να καλύψουμε και τις επιθυμίες μας. Ξεχάσαμε τις παρέες μας, την οικογένεια μας, το συνδικάτο, τη γειτονιά και ότι συλλογικό και γίναμε ιδιώτες με την αρχαία έννοια του όρου που υποδήλωνε και τον κατώτερο διανοητικά άνθρωπο.
Λίγο λίγο, χωρίς ν’ ακούσουμε «ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο έξω». Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί μόνον έτσι θα περνούσε ο δογματικός νεο-φιλελευθερισμός τους. Μονάδες κατανάλωσης χρειάζονται που θα αντιδρούν στους νόμους προσφοράς και ζήτησης και μόνο. Άβουλα όντα, έρμαια στη δικτατορία των τεχνητών αναγκών και της διαφήμισης. Όχι πολίτες και κοινωνίες.
Ως ελάχιστη πράξη αντίστασης ασχολούμαστε με το τι συμβαίνει, μέσα μας, γύρω μας, στο σπίτι μας, στην οικογενειά μας, στη γειτονιά μας, στη χώρα μας στον κόσμο μας ολόκληρο. Να ξαναγυρίσουμε στα συνδικάτα, στον εθελοντισμό, στους ΜΚΟ, στις ομάδες ενδιαφερόντων. Να βοηθήσουμε τους αδύναμους. Να μη θεωρούμε τους γέρους μας φόρτωμα. Το περιβάλλον να γίνει δική μας υπόθεση. Να βρούμε τους χαμένους μας φίλους. Να ξεκινάμε με μια καλημέρα στο γείτονα.
Όσοι έχουν τα κότσια έστω και για αυτό το λίγο ας προσέρθουν. Για τους υπόλοιπους, καλή σας νύχτα.

14/10/2008

Πάρτε παράδειγμα

Αντιγράφω από ένα έντυπο που μου έστειλε ο φίλος Λάζαρος. Δεν το ήξερα και εντυπωσιάστηκα. Αξίζει να δημοσιοποιούνται τέτοιες καταστάσεις ως παράδειγμα έξω από τη γενική μας μιζέρια. Είναι όλα αυτά αλήθεια? Too good to be true? Αν είναι έτσι, ένα μεγάλο μπράβο σε αυτόν ή σε αυτούς που το κατάφεραν. Παράδειγμα για τους τενεκέδες που μας διοικούν.


Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση
40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο
πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια. Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων. Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»; Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας. Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας. «Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές. Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Εσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο. Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε… ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη. Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

09/10/2008

Εκτος από τις καταθέσεις θέλουμε εγγύηση και για τα χρέη

Αν γίνει κανένα μεγάλο μπραφ στο τραπεζικό σύστημα αυτό το "η πολιτεία εγγυάται τις καταθέσις μέχρι €100000" μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον πολιτικό που υπόσχεται προεκλογικά σπίτια στους ψηφοφόρους του "γράψ'του ένα σπίτι" λεει στη γραμματέα του και εννοεί κάτι άλλο (όσοι δεν το ξέρετε να μου ζητήσετε να σας το πω).

Ας είναι. Ας κάνουμε πως δεν τρέχει τίποτα. Τι θα γίνει όμως με αυτά που χρωστάμε σε δάνεια στεγαστικά, καταναλωτικά και σε πιστωτικές κάρτες αν η Τράπεζά μας καταρρεύσει? Θα τα πληρώσουμε ή θα τα κερδίσουμε?
Προτείνω να εγγυηθεί η πολιτεία ότι δεν θα πληρώνουμε τα χρέη μας σε μια Τράπεζα που θα υπάγεται σε σχέδιο σωτηρίας (με τα δικά μας λεφτά λέω και πάλι) μέχρι τις €250000.
Ουτοπική πρόταση γιατί αυτά που σου χρωστάνε μπορεί και να τα χάσεις αυτά που τους χρωστάς ποτέ. Λέω όμως τώρα που έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια τους και κατεβάζουν τα επιτόκια τόσο γρήγορα όσο και τα βρακιά τους μήπως.....

Καλά , καλά ένα αστείο είπαμε.

08/10/2008

Γιατί να τους ξαναπληρώσουμε?

Αφού μας τα ζάλιζαν επί χρόνια περί σταθερών μακρο-οικονομικών μεγεθών, περί αοράτου χειρός της αγοράς, αυτό-ρυθμίσεων (τρομάρα μας), κατανομής πλούτου μέσω της αγοράς, ότι η παγκοσμιοποίηση δε σηκώνει κανόνες και λοιπών κακοχωνεμένων οικονομικών θεωριών τα παιδιά, τα εγγόνια, οι θείοι, οι γαμπροί και οι κουμπάροι των …. Chicago boys που μας ήθρθαν στην Ευρώπη για να μας πουν πως θα πάμε μπροστά, προχωράνε σε εθνικοποιήσεις τραπεζών (σε πρώτη φάση και βλέπουμε)

Του σχεδίου εθνικοποίησης των τραπεζών υπεραμύνθηκε και ο ευρωπαίος επίτροπος για τη βιομηχανία Γκίντερ Φερχόιγκεν. «Μπροστά στο ενδεχόμενο κατάρρευσης μιας τράπεζας, δεν θα απέκλεια ουδεμία μέθοδο, όσο αντισυμβατική και αν είναι, ακόμη και την εθνικοποίηση, αν αποτελούσε λύση για την αποτροπή της κατάρρευσης» δήλωσε. Δε μας τα έλεγες αυτά νωρίτερα δικέ μου όταν βουλιάζανε δημόσιες εταιρίες μεταφορών, τηλεπικοινωνιών και ενέργειας.
Ή μήπως πρέπει να τις πουλήσουμε να καταρρεύσουν και ύστερα να τις σώσουμε?
Και τόσα χρόνια που κάποιοι έκαναν τρελές κονόμες? Πόσα δις κέρδη είχαν οι Τράπεζες ετησίως θυμάστε? Και στην Ελλάδα και παντού. Ποιος τα καρπώθηκε αυτά? Και τώρα για να μην χάσει κάποιος τις μικρο-καταθέσεις του πρέπει να πληρώσει από τους φόρους του για να τις σώσει? Τα κέρδη ιδιωτικά και η χασούρα κοινωνική?

Και μια παράπλευρη ερώτηση. Τώρα που οι άλλοι άρχισαν να εθνικοποιούν εμείς θα πουλήσουμε την Ολυμπιακή ?